เมื่อผู้รู้ทางวรรณกรรมอย่างโทมัส เคนเนียลลีประกาศตั้งแต่ต้นปี 2020 ว่าเขามั่นใจว่านวนิยายที่ “เป็นต้นฉบับมากกว่า” จะ “ไม่ได้รับการตีพิมพ์ในปีนี้” ผู้วิจารณ์ต้องเผชิญกับความท้าทาย หนังสือที่เป็นคำถามคือThe Dictionary of Lost Wordsซึ่งเป็นนวนิยายเรื่องแรกของนักเขียน Pip Williams ชาวออสเตรเลียใต้ ในบางครั้ง ฉันอ่านจบเล่มที่ต้องการอ่านซ้ำทันที เช่น หนังสือแปลกแหวกแนวของ Alan Bennett เรื่อง The Uncommon Reader ซึ่งฉันหยิบมาอ่านซ้ำหลายครั้ง
ตอนนี้ฉันอ่านหนังสือของวิลเลียมส์สองครั้งแล้ว ฉันวิ่งผ่านมัน
ในครั้งแรกเพื่อดูว่ามันจะออกมาเป็นอย่างไร และจำเป็นต้องอ่านมันเป็นครั้งที่สองเพื่อหยิบสิ่งที่ฉันพลาดไปในรอบแรก ใน 383 หน้าครอบคลุมช่วงเวลามากกว่า 100 ปี: พ.ศ. 2425-2532 นวนิยายเรื่องนี้มีฉากในอ็อกซ์ฟอร์ดเป็นหลัก แต่เหตุการณ์เกิดขึ้นในเมืองบาธ ชรอปเชียร์ และแอดิเลด ประเทศออสเตรเลีย
สร้างจากเหตุการณ์จริง เนื้อหาหลักอยู่ที่การรวบรวมพจนานุกรมภาษาอังกฤษฉบับใหม่ของสำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยออกซฟอร์ด (ปัจจุบันคือพจนานุกรมภาษาอังกฤษออกซ์ฟอร์ด) โดยทีมนักพจนานุกรมที่นำโดยเซอร์เจมส์ เมอร์เรย์ และลูกๆ ทั้ง 11 คนของเขาช่วยกัน
เมอร์เรย์เริ่มรวบรวมพจนานุกรมในปี พ.ศ. 2422 ยังไม่เสร็จเมื่อเขาเสียชีวิตในปี พ.ศ. 2458 และเรียบเรียงโดยเพื่อนบรรณาธิการในปี พ.ศ. 2471 ฉบับที่สองปรากฏในปี พ.ศ. 2532; ขณะนี้ กำลัง ได้รับการแก้ไขอย่างสมบูรณ์
บุคคลสำคัญทางประวัติศาสตร์คนอื่นๆ ที่มีบทบาทสำคัญในนวนิยายเรื่องนี้ ได้แก่ เครื่องพิมพ์ฮอเรซ ฮาร์ตและนักเขียนพจนานุกรมเฮนรี แบรดลีย์ซึ่งรับช่วงต่อจากเมอร์เรย์
Esme Nicoll ตัวละครหลักในนิยายของ Williams เกิดในปี 1882 อาศัยอยู่กับ Harry พ่อของเธอ ซึ่งเป็นผู้เขียนพจนานุกรมที่ทำงานเกี่ยวกับพจนานุกรมในโรงเก็บของเหล็กลูกฟูก หรือที่เรียกว่า Scriptorium ตั้งอยู่ในสวนบ้านของ Murray, Sunnyside, ที่ 78 Banbury Road ใน Oxford เอสเม่สูญเสียแม่ตั้งแต่อายุยังน้อย
เธอใช้เวลาทั้งวันอยู่ใต้ตารางการเรียงลำดับใน “scribpy” ซึ่งผู้เขียนพจนานุกรมจะเรียงลำดับและประเมินการมีส่วนร่วมที่เป็นไปได้ที่อาสาสมัครส่งไปยัง Murray หลังจากที่เขาขอร้องทั่วโลกให้รวมคำในพจนานุกรมใหม่ วันหนึ่ง ผู้เขียนศัพท์ทำกระดาษหล่น มันตกอยู่ใต้โต๊ะและเอสเม่ช่วยไว้ เธอวางมันไว้ในกระเป๋าเดินทางไม้ใบเล็กที่เก็บไว้ใต้เตียงของลิซซี่ แม่บ้านของตระกูลเมอร์เรย์
คำว่า “สาวใช้” ซึ่งตรงกับสิ่งที่ลิซซี่เป็น ลิซซี่นำเสนอเรื่องราว
ของเธอเอง: “ผูกพันตลอดชีวิตด้วยความรัก ความทุ่มเท หรือภาระผูกพัน ฉันเป็นสาวใช้กับคุณตั้งแต่ยังเล็ก เอสซีเมย์ และฉันก็ดีใจทุกวันที่มีมัน” คำนี้ไม่ถูกค้นพบว่าหายไปจนกระทั่งปี 1901
ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา Esme ได้รวบรวมคำพูดมากมาย กรณีของฉันก็เหมือนพจนานุกรมฉันคิดว่า ยกเว้นว่ามันเต็มไปด้วยคำที่ไม่มีใครต้องการหรือเข้าใจ คำเหล่านั้นจะหายไปถ้าฉันหาไม่เจอ เอสเม่และลิซซี่ยังรวบรวมคำพูดจากผู้ค้าแผงลอยใน Covered Market ของอ็อกซ์ฟอร์ด ซึ่งหลายคำเป็นคำที่ “หยาบคาย”
คำพูดที่รวบรวมได้ของเอสเม่ประกอบเป็นหนังสือที่ตีพิมพ์ในอีกหลายปีต่อมา ชื่อในนวนิยายเรื่องนี้คือ คำของผู้หญิงและความหมายของพวกเขา อย่างไรก็ตาม เมื่อเอสเม่นำเสนอสำเนาเล่มต่อบรรณาธิการที่รับช่วงต่อหลังจากการเสียชีวิตของเมอร์เรย์ เขาปฏิเสธว่าไม่มีวิชาการและไม่ใช่ “หัวข้อสำคัญ” เป็นการยืนยันประสบการณ์ของเอสเม่ว่า “ทุกคำไม่เท่ากัน”
เธอตอบเขาว่า:“ คุณไม่ใช่ผู้ตัดสินความรู้ครับ ไม่ใช่สำหรับคุณที่จะตัดสินความสำคัญของคำเหล่านี้ เพียงแค่อนุญาตให้ผู้อื่นทำเช่นนั้น”
วิลเลียมส์แต่งแต้มเรื่องราวทางอารมณ์ลงบนบุคคลสำคัญทางประวัติศาสตร์คนอื่นๆ และสอดแทรกประเด็นเรื่องความเท่าเทียมของผู้หญิงและการเคลื่อนไหวเพื่อเรียกร้องสิทธิ การแบ่งกลุ่มซัฟฟราจิสต์และกลุ่มซัฟฟราเจ็ตต์ถูกแบ่งชั้นเป็นเรื่องราวเมื่อทิลดา เพื่อนนักแสดงของเอสเม่ฟังคำกระตุ้นการตัดสินใจ ” การกระทำไม่ใช่คำพูด ” ของเอ็มเมลีน แพงค์เฮิสต์และลงเอยด้วยการลอบวางเพลิง
ตัวละครรองคืออีดิธแม่ทูนหัวของเอสเม่ ผู้ซึ่งส่งจดหมายถึงเอสเม่และพ่อของเธออย่างจริงจังเพื่อผลักดันโครงเรื่อง รวมถึงตอนที่เจ็บปวดเมื่อเอสเม่ถูกปฏิบัติอย่างรุนแรงที่โรงเรียนประจำในสกอตแลนด์ เอสเม่ผ่านการเปลี่ยนแปลงมากมายในโชคชะตา ค้นพบความสุขบางอย่างเมื่อเรื่องราวคลี่คลาย
ตัดสินหนังสือ
เมื่อทบทวนหนังสือเล่มนี้ ฉันนึกถึงข้อความใน นิตยสาร รายเดือนของ Putnamเกี่ยวกับวรรณกรรม วิทยาศาสตร์ และศิลปะอเมริกันตั้งแต่เดือนเมษายน พ.ศ. 2398:
ข้าพเจ้าขอประกาศต่อชาวแผ่นดินนี้ว่า พวกเขาไม่สามารถเชื่อถือสิ่งที่วารสารของเรากล่าวถึงหนังสือเล่มใหม่ได้ แทนที่จะอ่านคำวิจารณ์เพื่อตัดสินหนังสือ ตอนนี้จำเป็นต้องอ่านหนังสือเพื่อตัดสินคำวิจารณ์
คำแนะนำของฉันสำหรับผู้อ่านก็คล้ายกัน: สัมผัสพจนานุกรมคำศัพท์ที่หายไปด้วยตัวคุณเองแทนที่จะถูกโฆษณาครอบงำ อย่ากินมันเหมือนที่ฉันทำรอบแรก – ลิ้มรสรายละเอียดที่บีบคั้นหัวใจ
น่าเสียดายที่การอ่านอย่างใกล้ชิดเผยให้เห็นถึงความจำเป็นในการแก้ไขสำเนาที่เข้มงวดขึ้น “แรดคลิฟฟ์” สะกดสองแบบในหน้าตรงข้าม “อักษรเบรลล์” สะกดผิด; ถนนสายหลักใน Oxford เรียกว่า “the High” มากกว่า “High Street” ฉันวนรอบ (ด้วยดินสอ) หลายครั้งที่สัตว์เลี้ยงของฉันโกรธ “ต่างกับ”
โดยไม่คำนึงว่า ผู้เผยแพร่โฆษณาจากต่างประเทศได้รับเลือกอย่างน่าประหลาดใจ ซึ่งคาดหวังอย่างชัดเจนว่ามันจะประสบความสำเร็จในเชิงพาณิชย์ มันจะเป็นทางเลือกของชมรมหนังสือยอดนิยมอย่างแน่นอน เวลาจะบอกว่ามันเกิดขึ้นนอกเหนือจากวรรณกรรมคลาสสิกหรือไม่
